Lhasa Apso

Historia

Rasa pochodzi z Tybetu, gdzie psy te żyły w trudnym klimacie na dużych wysokościach. Tylko twardy i odporny pies jest w stanie wytrzymać te warunki i miał wielki wpływ na rozwój rasy. Długi, sztywny płaszcz z gęstym podszerstkiem służy jako izolacja zimą, a opadające włosy na oczy chronią je przed wiatrem, kurzem i mrozem. Kiedy Marco Polo opublikował swoją wiedzę na temat podróżowania po Azji w 1295 roku, wspomina także o psach. Z jego opisów można rozpoznać mastify tybetańskie i Lhasa Apso. Te małe psy służyły jako obrońcy skarbów Buddy w tybetańskich klasztorach. Byli nawet uważani przez miejscowych za świętych, ponieważ mówiono, że dusze ich zmarłych władców zostały w nich wcielone. Uważano, że psy te przyniosły szczęście ich właścicielowi i nie można było ich kupić. Na szczęście dotarli do innych części świata, ponieważ Dalajlama przekazał je również obcokrajowcom, którzy go odwiedzili. Pierwsze Aps przybyły do Wielkiej Brytanii na początku lat 20. XX wieku, a wkrótce potem zostały pokazane na wystawie w Londynie. Kiedy po raz pierwszy ujrzano je w Wielkiej Brytanii, mylono je z innymi rasami orientalnymi i nazywano je „Lhasa Terriers”. Później odróżniono je głównie od Teriera Tybetańskiego, który stał się jednym z przodków starożytnej Lhasy Apso. Klub hodowców Lhasa Apso został założony w Wielkiej Brytanii w 1933 roku.

Natura i zastosowanie

Jest twardym, a jednocześnie wesołym i pewnym siebie psem o przyjaznym charakterze. Jest uważny, zrównoważony, elastyczny, inteligentny, żywy, ale może też być uparty i nieco powściągliwy dla obcych. Ma dobre relacje z dziećmi i innymi zwierzętami. Dzisiaj jest używany jako pies towarzyski. Stanowi niezwykłe połączenie wytrzymałości i piękna.

Wygląd

Sprawia ogólne wrażenie dobrze wyważonego i wytrzymałego psa. Jest bogato powlekany bez nadmiaru włosów. Długość od wierzchołków łopatek do górnej części pośladków jest większa niż wysokość w kłębie. Charakterystyczny jest bogaty płaszcz głowy opadający na oczy, ale bez uszczerbku dla zdolności widzenia, bogate wąsy i broda. Głowa jest średnio szeroka, długa i dobrze pokryta, podobnie jak reszta ciała. Trochę wysklepiony. Stop jest średni, dobrze widoczny z profilu. Oczy ciemne. Średniej wielkości, umieszczony z przodu, owalny i pełny, białawy, przeważnie mało widoczny. Uszy wiszą, bogato pokryte. Wydłużone, jeśli obcięte są na nich włosy, widać, że mają one kształt litery V. Szyja jest prosta, mocna i dobrze wysklepiona. Płaszcz nie tworzy kołnierza. Grzbiet jest prosty. Zasadniczo jest wąski, ale obszerny płaszcz sprawia wrażenie, że jest szeroki. Górna linia jest długa. Ogon wysoko osadzony, noszony nad grzbietem. Często ma haczyk na czubku. Dobrze upierzony Nogi dobrze rozwinięte, krótkie i dobrze umięśnione. Łapy okrągłe. Warstwa nawierzchniowa jest długa, bogata, prosta, mocna, ani wełniana, ani jedwabista. Nieznaczny podkład. Płaszcz nigdy nie może ograniczać ruchu. Kolor złoty, piasek, miód, ciemny grizzle (szary), łupek, dym, wielokolorowy, czarny, biały lub brązowy. Wysokość w kłębie: 25 cm dla psów; kobiety nieco mniejsze.

Care

Sierść wymaga regularnej i dokładnej pielęgnacji, ponieważ łatwo się splątuje. Niezbędna jest regularna kąpiel w związku z kurzem i zanieczyszczeniem środowiska, w którym porusza się pies. Opieka nad osobą jest bardziej czasochłonna niż pies. W przeciwnym razie jest towarzyszem do przechowywania i adaptacji. Te psy zwykle nie mają problemów z podróżowaniem, nie muszą mieć dużej przestrzeni wokół siebie, są zdrowe i witalne.

Źródła: Standard FCI nr 227
Psy na całym świecie, Przewodnik po właściwej selekcji psów, Lea i Martin Smrček, Grada, 2011
David Taylor, The Great Book of Dogs, Gemini, 1992
Dogs, Ludek J. Dobroruka, Zdenek Berger, Aventinum, 1994