Psie towarzysze towarzyszą ludziom od tysięcy lat, a podczas tej długiej wspólnej podróży narosło wokół nich wiele mitów i przesądów. Czasami były to ostrzeżenia, czasami obietnice szczęścia, a często po prostu wyjaśnienia psich zachowań, których ludzie w przeszłości nie byli w stanie racjonalnie zrozumieć. Rezultatem jest barwna mozaika historii, które dziś wydają się dość zabawne, ale wciąż pokazują nam, jak ważne miejsce psy zajmowały w ludzkiej kulturze.

Jeden z najpowszechniejszych przesądów w Czechach i na świecie głosi, że jeśli pies wyje w pobliżu domu, zbliża się gość. Niektórzy twierdzili, że pies zwiastuje nadejście przyjaciół, podczas gdy inni twierdzili, że to znak niespodziewanych wieści. W niektórych wioskach wierzono nawet, że jeśli pies długo wyje i unosi głowę ku niebu, przywołuje duchy swoich przodków. Współczesna etologia pokazuje, że psy wyją najczęściej, aby porozumieć się z innymi psami lub gdy słyszą dźwięki o wysokiej częstotliwości. Jednak magia tego dawnego przesądu przetrwała – i wiele osób do dziś zadaje sobie pytanie: „Kto może nadchodzi?”.
W Indiach wierzono, że pies merdający ogonem przed drzwiami domu przynosi mieszkańcom szczęście i dobrobyt. Wierzono, że merdanie ogonem w stronę właściciela przyciąga pozytywną energię, a jeśli ogon skierowany jest w przeciwną stronę, jest to ostrzeżenie przed złym wydarzeniem. W naszym kraju merdanie ogonem jest po prostu oznaką radości i życzliwości, ale fascynujące jest, jak podobne zachowanie może być postrzegane mistycznie.
Czarne psy są owiane tajemnicą w całej Europie. W Anglii istnieje legenda o tzw. „Black Shuck”, demonicznym czarnym psie o płonących oczach, którego spotkanie oznaczało rychłą śmierć. W Niemczech i Czechach czarny pies był kojarzony z wyobrażeniem duchów pojawiających się na rozstajach dróg lub w pobliżu cmentarzy. Z kolei w Skandynawii czarny pies był symbolem ochrony – wierzono, że pochowany pod progiem domu ochroni go przed złymi mocami. Dziś wydaje się to przerażające i groteskowe, ale pokazuje, jak bardzo maść psa wiązała się z magicznym znaczeniem.
W Chinach pies we śnie był uważany za symbol przyszłej lojalności i przyjaźni. Jeśli śniło się, że pies cię chroni, oznaczało to wsparcie w trudnych chwilach. Jednak w Europie ludzie często wierzyli, że pies we śnie zwiastuje kłótnie lub nieprzyjemne zdarzenia. Do dziś wiele osób zastanawia się rano, co mógł oznaczać ich „sen o psie”, nawet jeśli przyjmują to z obojętnością.
Na Bałkanach panowało powszechne przekonanie, że pies leżący na progu domu odstrasza złe duchy i chroni mieszkańców przed wrogami. Niektórzy budowali nawet małe legowiska dla psów tuż przy drzwiach. Podobny zwyczaj istniał w Japonii, gdzie psy przedstawiano jako strażników świątyń i bram.
Na wsi psy służyły również do przewidywania pogody. Mówiły na przykład: „Pies drapie się po uchu – nadchodzi deszcz”. Albo: „Pies turla się na grzbiecie – czekają nas upały”. W niektórych rejonach Europy ludzie wierzyli, że jeśli pies drapie ziemię przed domem, nadchodzi burza. Wątpliwe jest, czy psy rzeczywiście wyczuwały zmiany ciśnienia powietrza, czy też raczej obserwowały przypadkowe zachowania.
Istniały również przesądy, że psy potrafią widzieć to, czego nie widzą ludzie – duchy czy istoty z innego świata. Jeśli pies szczekał „w pustkę” lub zachowywał się niespokojnie bez wyraźnego powodu, ludzie byli przekonani, że w pobliżu znajduje się istota nadprzyrodzona. W niektórych kulturach psy postrzegano jako przewodników między światem żywych a umarłych, co pokazuje mitologia egipska, gdzie bóg Anubis – opiekun zmarłych – miał psią głowę.
 Przesądy związane z psami to mieszanka strachu, szacunku i fascynacji tym zwierzęciem. Czasem wydają się przerażające, czasem zabawne, ale zawsze przypominają nam o tym, jak ważne były psy dla naszych przodków. I choć dziś opieramy się na nauce i etologii, te stare historie wciąż nas bawią – dowodzą, że psy nigdy nie były zwykłymi zwierzętami domowymi, ale stworzeniami, które miały niemal magiczne miejsce w życiu człowieka.