Osina w psie

Osika u psa to problem, który powraca co roku i jesteśmy w momencie, kiedy wypada pamiętać o tym, co się dzieje.

Wikipedia podaje: „Osika (arista) to włochaty lub szczeciniasty narośl, często dość długi, szorstki i sztywny, o długości ponad 1 cm. Występuje w prostych kwiatostanach kłosków, np. w rodzinie Poaceae lub Cyperaceae. Osika jest końcem łuski lub częściej łuski, które stanowią ochronne powłoki nasion, które chronią je przed dojrzewaniem przed uszkodzeniem. Osika w niektórych roślinach służy również do promowania reprodukcji. Np. w przypadku gatunków osika jest skręcona w korkociąg i w ostatnim nitce wygięta pod kątem prostym. Zwilżając rosą lub deszczem, osika prostuje się i ostro zaostrzoną część wwierca się w ziemię wraz z nasionami. Osika długa działa podobnie na pługach do trumien, owsa, owsa i innych gatunków traw. W przypadku niektórych roślin osika pozwala na przeniesienie nasion w miejsce o bardziej miękkiej glebie poprzez zwilżenie i wysuszenie. Ze względu na swój ostry czubek osiki powodują również nieprzyjemne problemy dla wielu ssaków, takich jak psy, które (w najlepszym razie) tkwią w ich łapach i powodują stany zapalne.”

Wikipedia ma w tym przypadku całkowitą rację. W miesiącach letnich i jesiennych właściciele psów zwracają się do weterynaryjnego miejsca pracy z problemami spowodowanymi przez osikę, która niczym igła łatwo wbija się w skórę psa, która nie tylko uwalnia osikę, ale zazwyczaj zamyka się za nią. Osina dostaje się w ten sposób do tkanki podskórnej, którą uszkadza mechanicznie, a przez to, że dostała się do organizmu psa z niezbyt czystego środowiska zewnętrznego, również infekuje. Rezultatem jest bolesny stan zapalny.
Może to dotyczyć różnych części ciała. Leczyliśmy psa osiką w okolicy szyi, od czasu do czasu pojawia się pacjent, który wpadł do przewodu słuchowego zewnętrznego lub worka spojówkowego. Najczęściej dotyczy to kończyn środkowego palca.

Pies kuleje, zwykle bardzo intensywnie liże chory obszar, aw szczególnie ciężkich przypadkach pojawia się gorączka i anoreksja. Skóra między niektórymi palcami jest czerwona i gorąca, a cała okolica bolesna w dotyku. Po krótkim czasie w palcu środkowym pojawia się stonowana grudka, która z czasem pęka, a zamknięty wyrostek ropny staje się wyrostkiem otwartym. Pies zwykle odczuwa znaczną ulgę, ale nie oznacza to, że cała sprawa jest rozwiązana.
Osika u psa ma nie tylko zdolność łatwego wnikania w skórę, ale również nieprzyjemne skłonności do dalszego ruchu psiego ciała. Często zdarza się, że w miejscu wniknięcia w skórę z czasem tworzy się ropny osad, ale osika przemieszcza się dalej i powoduje dalsze stany zapalne, np. na spodzie łapy lub w okolicy kości nadgarstka. Leczenie nie jest łatwe.
Zwykle mówi się, że dotknięty obszar zostanie rozcięty, a osika usunięta. Jednak ze względu na jego rozmiar i umiejętności podróżowania, znalezienie go może nie być łatwe. W każdym razie leczenie jest w rękach lekarza weterynarii. Jeśli nie jest jeszcze dostępny, można użyć tak zwanej „czarnej maści” (ichtoxyl ung.). Najrozsądniej jest wycisnąć odpowiednią ilość na kawałek gazy, nałożyć ją na dotknięty obszar i zawiązać łapę. „Czarna maść” ma działanie dezynfekujące, działa przeciwzapalnie, a czasem dosłownie wyciąga osikę z ciała psa.

Z pewnością nie można twierdzić, że każde zapalenie, które pojawia się w środkowym palcu, jest spowodowane przez osikę. Jednak zawsze należy liczyć się z możliwością leczenia tych problemów.
Większość właścicieli zwraca uwagę na łapy psa. Ale tę uwagę zwykle budzi zainteresowanie porządkiem w mieszkaniu niż sam pies. Nikt nie jest szczęśliwy, gdy pies wnosi ze spaceru piasek, błoto czy gałązki na wypielęgnowane podłogi, fotele czy legowisko właściciela.
Niestety częste mycie psich łap między opuszkami iw środkowym palcu nie jest zbyt dobre. Rezultatem jest wilgotne i ciepłe środowisko, które jest niezwykle popularne wśród drożdżaków i bakterii, a pies i jego właściciele zaczynają zmagać się z długotrwałymi i trudnymi do wyleczenia stanami zapalnymi skóry. O wiele bardziej odpowiednie niż płukanie łap po każdym spacerze jest pozostawienie psa do wyschnięcia, na przykład na korytarzu, a następnie przeczesanie i otrzepanie brudu z łap. Jednak ta procedura jest bardzo trudna do wytłumaczenia niektórym gospodyniom domowym.

Może się wydawać, że powyższe informacje nie mają nic wspólnego z problemem zwanym osiką. Ale jest odwrotnie. Psy, które mają uszkodzoną przez stan zapalny skórę środkowego palca są mniej odporne na ostre ciało obce.
Podobnie jak w przypadku innych problemów zdrowotnych, warto pomyśleć o profilaktyce. Ale trzeba przyznać, że w tym przypadku nie jest to łatwe. Mój pies i ja mogliśmy omijać miejsca, w których trawa jest sucha. Ale nie byłoby możliwe np. wykorzystanie psów myśliwskich lub zabranie psów ze sobą na wycieczkę do natury. W mieście pies może spotkać osikę. Jednak przy stanie „psich pasztetów” i innych miejsc, w których psy mogą się swobodnie poruszać, może to oznaczać, że pies będzie zależny od smyczy i ulicy, a to z pewnością nie byłoby ani przyjemne, ani korzystne.
Po powrocie ze spaceru, treningu lub uprawiania sportu w ryzykownym środowisku rozsądnie jest patrzeć na zagrożone części ciała psa. Osika zwykle tkwi w skórze przez jakiś czas, więc jest szansa na jej odnalezienie. Bardzo ważna jest pielęgnacja futra na łapach ras długowłosych. Osika może zostać złapana w sierść i dopiero w następnym okresie wnika w skórę. Tutaj zapewne można szukać powodu do obcinania łap pudla lub przekłuwania środkowych palców u cocker spanieli, co wiele osób uważa za bezsensowną modę, co jednak wydaje się bardzo rozsądne z punktu widzenia omawianego problemu.
Problemy z osiką są często określane jako sezonowe i zwykle występują, gdy dojrzewają nasiona traw. Ale prawda jest taka, że nasiona suchej trawy lub ich opakowania można znaleźć na ziemi przez cały rok.

Tekst: Vladimíra Tichá, LABVET BLOG, www.labvet.cz/blog/
Zdjęcie: MaxPixel.net