Starożytne korzenie psów zaprzęgowych

Historia współpracy psów i ludzi jest dłuższa niż sądzono. Ostatnie badania wykazały, że przodkowie współczesnych psów zaprzęgowych pracowali i żyli z ludźmi w regionie Syberii prawie 10 000 lat temu.

Psy odgrywają ważną rolę w życiu ludzi na całym świecie – zarówno jako zwierzęta domowe i członkowie rodziny, jak i zwierzęta pracujące. Ale skąd pochodzi pies i ile lat mają różne grupy psów, wciąż jest trochę tajemnicą. W zeszłorocznym badaniu opublikowanym w prestiżowym czasopiśmie Science naukowcy z Uniwersytetu w Kopenhadze wykazali, że nordyckie psy zaprzęgowe są starsze i przystosowały się do warunków arktycznych znacznie wcześniej niż oczekiwano. Ich korzenie sięgają około 9500 lat temu.

Przodek Žochov
Autorzy badania uzyskali DNA od 9500-letniego psa z syberyjskiej wyspy Žoch (od nazwy wyspy nazwano psa). Na podstawie tego DNA naukowcy zsekwencjonowali najstarszy kompletny genom psa. Według tego badania współczesne nordyckie psy zaprzęgowe, takie jak Siberian Husky, Alaskan Malamute i Grenland Dog, dzielą główną część swojego genomu z Žochovem. Oznacza to, że współcześni „północni” i Žochov mieli to samo wspólne pochodzenie na Syberii ponad 9500 lat temu. Do tej pory eksperci sądzili, że historia psów zaprzęgowych jest pisana krócej, od około 2 do 3000 lat. Najbardziej oryginalną rasą nordyckich psów zaprzęgowych jest prawdopodobnie pies grenlandzki, który jest najmniej spokrewniony genetycznie ze współczesnymi psami. Według badań powiązanie genetyczne współczesnych ras psów z ich syberyjskimi przodkami jest znaczne, ponieważ inne rasy psów i wilków prawdopodobnie nie brały udziału w ich rozwoju. Naukowcy znaleźli jedynie ślady krzyżowania z wilkami syberyjskimi w wieku 33 000 lat, ale nie z wilkami współczesnymi. Według naukowców odkrycie to jest dość zaskakujące i sugeruje, że nasi przodkowie aktywnie zapobiegali temu krzyżowaniu poprzez kontrolowaną selekcję zwierząt. Warto również zauważyć, że psy zaprzęgowe nie mają takich samych adaptacji genetycznych do diety bogatej w cukier i skrobię, jak inne rasy psów. Z drugiej strony, według Science Daily, są lepiej przystosowane do diety wysokotłuszczowej.

Zdjęcie: piqsels.com