Wprowadzenie do kota perskiego

Historia

Kot perski jest typowym kotem długowłosym i jest jedną z najstarszych ras kotów rasowych w historii. W XVI wieku rozprzestrzenił się na Europę, prawdopodobnie z Armenii, Turcji lub Iraku. Ale te koty, importowane przez Nicolasa Claude'a Fabri de Peiresac , były bardziej podobne do tureckiego angolanu niż typowy pers. W tym samym czasie włoski podróżnik Pietro de la Valle przywiózł więcej kotów z okrągłymi główkami i znacznie gęstszymi włosami z Persji. Rasy krzyżowano ze sobą, ponieważ obie miały długie włosy i były bardzo odpowiednie dla siebie. Pers szybko stał się symbolem statusu, władzy i bogactwa, nic więc dziwnego, że wkrótce trafił do sądów europejskich, a następnie do rezydencji arystokratycznych. Ukierunkowana hodowla rozpoczęła się dopiero około 1870 roku i początkowo był to jego jedyny wysiłek, aby zachować uroczą twarz lalek kotów perskich, z czasem stał się głównym celem opracowania nowych odmian kolorów, więc teraz możemy podziwiać ponad 60 różnych kolorów włosów tych kotów. Na pierwszej brytyjskiej wystawie w 1871 roku wystawiono ją na kontakt z dużą liczbą kotów perskich, a wkrótce potem opublikowano pierwsze standardy rasy. Wkrótce perskie koty rozprzestrzeniły się w USA, gdzie w 1903 r. Stworzono amerykańskie standardy dla tej rasy. Różnią się one nieco od europejskich. W Europie hodowcy preferują mniej uparty typ, podczas gdy amerykańscy miłośnicy kotów dążą do bardziej zwartej konstrukcji i starają się uzyskać bogatszą sierść. Powstaje wielka hipoteza o kształcie głowy. Amerykanie wyhodowali kota o niezwykle krótkim nosie zwanego typem nowoczesnym, któremu udało się, choć nie tak znacząco, również w Wielkiej Brytanii. Ale przyniósł ze sobą wiele problemów zdrowotnych, koty mają trudności z oddychaniem i mają zdeformowane kanały łez, więc pojawiają się wokół oczu brązowawe wydzieliny. W Czechach po raz pierwszy pojawiły się te nowoczesne koty po 1989 roku, kiedy wystawa została otwarta dla zachodnich rolników

Standard

Głowa jest okrągła i masywna, siedzi na krótkiej i mocnej szyi. Małe i okrągłe uszy są nisko osadzone na głowie. Oczy są duże i okrągłe, ich kolor musi pasować do koloru sierści. Profil powinien mieć „stop”, który jest krótki. głęboka krzywa linii między czołem a nosem. Nos jest krótki i tępy. Powinien także mieć pełne policzki, szerokie i mocne szczęki z dobrze rozwiniętą brodą. Ciało jest duże, stosunkowo uparte, z krótkimi i mocnymi kończynami. Łapy są duże i okrągłe z długimi pazurami. Ogon jest krótki, bez wygięć i załamań, gęsto pokryty. Sierść jest gęsta, jedwabista i miękka. Jest puszysty, pełen blasku i tworzy kołnierz na szyi.

Natura

Ogólnie rzecz biorąc, koty perskie mają zrównoważoną, spokojną, lojalną i serdeczną naturę, ze sobą dobrze tolerowane i nie wymagają stałej osobistej uwagi. Jest to dość głośna rasa i nie cierpi szczególnie, gdy jesteś z dala od domu przez cały dzień. W zdecydowanej większości są to zwierzęta skromne i cierpliwe. Są przyjaźni i dobroduszni, chociaż mogą być nieufni wobec obcych.

Care

Włosy perskich kotów jadalne i niezwykle bogate, złożone z długiego, miękkiego i falistego podkładu (składającego się z miękkiego falistego wełnianego i azbestu z włosia), który jest pokryty nieco dłuższym i grubszym pesicky. Mogą one dorastać do 12 centymetrów u niektórych kotów wystawowych. Sierść kota perskiego jest jego ozdobą, szczególnie długą wokół głowy, gdzie tworzy zauważalny kołnierz. Ma jednak jedną wielką wadę, koszmar dla wszystkich hodowców. Długość i gęstość włosów zmienia się w ciągu roku, większość kotów perskich leniwie przez cały rok, dlatego ich włosy wymagają regularnej codziennej pielęgnacji, aby zapobiec ich odczuwaniu i duszeniu. Oprócz codziennego czesania dobrze jest od czasu do czasu posypać proszek w proszku, który chroni włosy i zapobiega tworzeniu się tak zwanego tłustego ogona. Kąpiel kota nie jest konieczna tylko wtedy, gdy jest bardzo brudny lub przed wystawą. Niewystarczająca pielęgnacja włosów zagraża również problemom skórnym, takim jak wyprysk lub alergie. Koty perskie twarzy należy również leczyć codziennie, ponieważ mogą osadzać się w nich wydzieliny z oczu i resztki pokarmowe, które mogą wkrótce spowodować nieprzyjemny kolor sierści. Podczas czyszczenia używaj wilgotnej bawełnianej wacika, wytrzyj twarz od nasady nosa wokół oka, a także usuwając resztki jedzenia wokół nosa i ust. Eksperci zalecają delikatne zwilżenie sierści i nałożenie proszku palcami, aby usunąć niepożądane przebarwienia na twarzy . Po chwili aplikacji proszek szczotkuje szczoteczką do zębów, dzięki czemu zabarwienie po prostu znika.

Kolory sierści

W większości krajów, zorganizowanych w FIF (Féderation Internationale Féline), obejmują one Republikę Czeską, ponieważ każdy kolor włosów jest uważany za osobną rasę w Stanach Zjednoczonych formalnie klasyfikowany jako jedna rasa o różnych odmianach kolorystycznych.

Koty perskie są podzielone według koloru sierści na następujące grupy:

• Jednolite kolory
• Dwukolorowy (bikolory, arlekiny i furgonetki)
• Z rysunkiem
• Z odznakami
• Skorupiak i jagoda
• S tipingem

-zs-

Wykorzystane źródła:

Wikipedia

David Taylor: The Great Book of Cats, Gemini 1992

Caroline Davis, Elizabeth Perry, Choosing and Raising a Cat, Hamlyn 2005

Zdjęcie: Wikipedia